ഇന്ത്യക്കൊരു കത്ത്..

സുഹൃത്തേ.....

വിശാലമായ പള്ളിക്കാടിന്റെ-

ഹൃദയ ഭാഗത്തെ ഖബറില്,

നീ മറമാടപ്പെട്ടിട്ട് ഇന്നേക്ക് ഒരു വറ്ഷവും

അല്പ്പവും കഴിഞ്ഞു.

നിന്റെ ഖബറിനു മുകളില് മുളച്ച ആ-

വേരുണങ്ങിയ മരം എന്നെ കാണുംപോള്

പുഞ്ചിരിക്കാറില്ല,

എന്റെ ജീവിതത്തിനും അഭിപ്രായങ്ങള്ക്കും

ഭോജ്യങ്ങള്ക്കും മുന്നില് അത് പല്ലിളിക്കാറുണ്ട്,

അതിന്റെചില്ലകള് പടറ്ന്ന്,

മറ്റു കുടീരങ്ങളെ വരെ കയ്യടക്കുന്നുണ്ട്.

എന്നാല് അതിന്റെ വേരുകളുണങ്ങിയതാണ്.

എന്നിട്ടും, ഈ പള്ളിക്കാട്ടിലേക്ക്

എവിടെ നിന്നോ തുംബികള് പറന്നുവരുന്നുണ്ട്.

തുംബികള് ആത്മാക്കളാണ്,വീണ്ടും ആത്മാക്കളാവും,

എന്നാല് നിന്റെ ഖബറിനു മുകളില്-

പന്തലിച്ചൊരു പട്ടം ആകാശം തൊട്ടിരിക്കുന്നു.

ഇന്ത്യ(നീ) ഹിന്ദ്യയായി ഭരിക്കപ്പെടുംപോള്,

മനം നൊന്ത്,

ആ പട്ടം പ്രാറ്ത്ഥിക്കുംപോള് പോലും

ദൈവമതിന്റെ വള്ളിപ്പടറ്പ്പുകളിലൂടെ-

ഇറങ്ങിയോടുന്നത് കാണുന്നുണ്ട്,

അപ്പഴും ആ വേരുണങ്ങിയ മരം തടയുന്നുണ്ട്,

നിസ്സഹായനായ പട്ടം പരമാവധി ശ്രമിച്ചിട്ടും

ആ വേരുണങ്ങിയ മരം തടയുന്നുണ്ട്,

പിന്നെയും ദൈവത്തെയും ഞങ്ങളെയും

ആ വേരുണങ്ങിയ മരം തടയുന്നുണ്ട്,

സുഹൃത്തെ....

എന്നാല് നിന്റെയുള്ളില്-

എനിക്കുമൊരു ഖബറൊരുക്കുക.

കാരണം ആ വേരുണങ്ങിയ മരം തടയുന്നുണ്ട്,

വിലപേശലുകള്ക്കു മുന്നില്-

വയറു നിറയുന്ന കീശകളു മാത്രമാണ്.

താല്പര്യപ്പെടുന്നതെങ്കില്

എന്നെ നിന്റെയുള്ളില് ജീവനോടെ മറമാടുക.

നീ ഇന്ത്യയായി തന്നെ ജീവിക്കട്ടെ,

വേരുകള് ഉണരട്ടെ......

            

           സൽമാൻ.കൂട്ടാലുങ്ങൽ