മരം ഒരു വരം

കാലമേറെ ആ അപ്പൂപ്പൻ മരത്തിൻറെ

ശിഖരത്തലപ്പുകളിൽ,

സ്നേഹത്തോടെ ആലിംഗന ബദ്ധരായി

അള്ളിപ്പിടിച്ചു നിന്നിരുന്ന,

ആ ഇലകളെ

വൈകിവന്നൊരു വേനൽകാറ്റിൽ

ആ മരം ചവിട്ടിപ്പുറത്താക്കി.

മുഷിഞ്ഞുചുളിഞ്ഞ പഴയ ഇലകളെയല്ല,

വികാരങ്ങളില്ലാത്ത,ഹൃദയമില്ലാത്ത

പച്ച തുന്നിയ പുതിയ ഇലകളെയാണത്രേ...

ആ മരത്തിന്നിഷ്ടം.

ഇരട്ടത്താപ്പ് ചൂടിയ കാലത്തിൻറെ

ചവിട്ടു നാടകത്തിൽ

വിരഹത്തിൻറെ ചോര നനഞ്ഞ്,

വേർപ്പാടിൻറെ കൈപ്പു കിനിഞ്ഞ്,

ദുഖം വിരിഞ്ഞ മൌനം കരഞ്ഞ്,

ചുളിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ വൈകൃതം പേറി,

ഏതോ ഒരില ആ മരത്തിനു താഴെ-

കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അടിച്ചിറങ്ങിയ കാറ്റിൻറെ

ചിറകടിയൊച്ച കേട്ടിട്ടാവണം

ആ ഇല ഉറക്കെ ചിരിച്ചു......

ഹ.....ഹ.....ഹ.....

                                        എം.എ.മേജർ